-

1)

Czy krajowa wykładnia i krajowa praktyka – zgodnie z którymi organ podatkowy odmawia prawa [do odliczenia VAT] w odniesieniu do transakcji gospodarczej dokonanej między stronami na tej podstawie, że uznaje on formę stosunku prawnego między stronami (umowa o dzieło) za oszustwo ze względu na to, iż wiąże się ona z prawem do odliczenia i w związku z tym, na podstawie art. 1 ust. 7 [ogólnej ordynacji podatkowej] uznaje ją za działalność (działalność pośrednika), która nie daje prawa do odliczenia, zważywszy, iż w ocenie organu podatkowego celem zachowania stron jest uchylanie się od opodatkowania, gdyż działalność wykonywana przez odbiorcę faktury niekoniecznie [miała tę formę działalności gospodarczej], ponieważ ów odbiorca faktury mógł ją również wykonywać jako pośrednik – są zgodne z odpowiednimi przepisami dyrektywy 2006/112 (1) [dotyczącymi odliczenia VAT] oraz z zasadą neutralności podatkowej? W tym kontekście, czy jako przesłankę zastosowania [odliczenia VAT] podatnicy mają obowiązek podatkowy wyboru jako formy działalności gospodarczej takiej, która nakłada na nich większe obciążenia podatkowe, czy też okoliczność, że podatnicy, korzystając z przysługującej im swobody zawierania umów i do celów niezwiązanych z prawem podatkowym, wybierają umowną formę działalności gospodarczej prowadzonej między nimi, która wywołuje również skutek przez nich niezamierzony i która polega na prawie do odliczenia podatku, stanowi nadużycie?

2)

Czy krajowa wykładnia i krajowa praktyka – zgodnie z którymi w przypadku, gdy podatnik zamierzający skorzystać z prawa [do odliczenia VAT] spełnia materialne i formalne przesłanki [wspomnianego odliczenia] oraz podjął wymagane środki przed zawarciem umowy, organ podatkowy odmawia prawa do odliczenia VAT na tej podstawie, że uważa, iż utworzenie łańcucha jest ekonomicznie zbędne i w związku z tym stanowi nadużycie, ponieważ, mimo iż podwykonawca jest w stanie świadczyć usługi, powierza ich wykonanie innym podwykonawcom z przyczyn niezwiązanych ze zdarzeniem podatkowym, a także dlatego, że podatnik zamierzający skorzystać z prawa [do odliczenia VAT] w chwili przyjęcia zamówienia wiedział, iż ze względu na to, że jego podwykonawca wobec braku zasobów ludzkich i materialnych, zrealizuje świadczenie korzystając z własnych podwykonawców – są zgodne z odpowiednimi przepisami dyrektywy 2006/112 [dotyczącymi odliczenia VAT] oraz z zasadą neutralności podatkowej? Czy na odpowiedź ma wpływ okoliczność, że podatnik lub jego podwykonawca włączyli do łańcucha podwykonawcę, z którym mają bezpośredni związek lub z którym łączy ich związek osobisty lub organizacyjny (osobista znajomość, związek pokrewieństwa lub ten sam właściciel)?

3)

Na wypadek udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie, czy przesłanka ustalenia stanu faktycznego na podstawie obiektywnych okoliczności faktycznych jest spełniona w przypadku, gdy w postępowaniu, w którym organ podatkowy uznaje, że stosunki gospodarcze między podatnikiem zamierzającym skorzystać z prawa do [odliczenia VAT] i jego podwykonawcą są nieracjonalne i nieuzasadnione, opierając się wyłącznie na oświadczeniach części pracowników podwykonawcy, bez określenia, na podstawie obiektywnych okoliczności faktycznych, cech działalności gospodarczej stanowiącej przedmiot umowy, jej szczególnych okoliczności i danego kontekstu gospodarczego, bez wysłuchania osób zajmujących kierownicze stanowiska u podatnika i w przedsiębiorstwach będących podwykonawcami, które są częścią łańcucha, którym to osobom przysługują uprawnienia decyzyjne, a jeżeli tak, to czy ma znaczenie, czy podatnik lub uczestnicy łańcucha są w stanie wykonać świadczenie oraz czy konieczna jest interwencja biegłego w tym względzie?

4)

Czy krajowa wykładnia i krajowa praktyka – zgodnie z którymi w przypadku, gdy spełnione są materialne i formalne przesłanki [odliczenia VAT] oraz przyjęto środki, których [w sposób rozsądny] można wymagać, organ podatkowy, opierając się na okolicznościach, które zgodnie z wyrokami Trybunału Sprawiedliwości nie uzasadniają [odmowy odliczenia VAT] i nie są obiektywne, uznaje, iż oszustwo podatkowe jest udowodnione, i odmawia prawa [do odliczenia VAT] wyłącznie dlatego, że okoliczności te występują jako całość u wystarczająco dużej liczby uczestników stwierdzonego łańcucha, którzy są objęci dochodzeniem – są zgodne z przepisami dyrektywy 2006/112 i z zasadą skuteczności?