-

1)

Έχει το άρθρο 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112 (1) την έννοια ότι δεν αναγνωρίζει ως υποκείμενο στον φόρο και, κατά συνέπεια, δεν παρέχει δικαίωμα έκπτωσης ή επιστροφής του ΦΠΑ που καταβλήθηκε στο πλαίσιο μετακύλισης σε πρόσωπο το οποίο πραγματοποιεί πράξεις εκροών για τους σκοπούς του ΦΠΑ μη χαρακτηριζόμενες από συνοχή –καθόσον είναι πολύ χαμηλής αξίας– σε σχέση με το ευλόγως αναμενόμενο για τα περιουσιακά στοιχεία ενεργητικού που διαθέτει επί τρία συνεχή έτη σύμφωνα με προκαθορισμένα από τον νόμο κριτήρια, ενώ δεν είναι σε θέση να αποδείξει, προκειμένου να δικαιολογήσει αυτή την περίσταση, την ύπαρξη αντικειμενικών κωλυμάτων;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα, έχουν το άρθρο 167 της οδηγίας 2006/112 και οι γενικές αρχές της ουδετερότητας του ΦΠΑ και της αναλογικότητας του περιορισμού του δικαιώματος έκπτωσης του ΦΠΑ την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή του άρθρου 30, παράγραφος 4, του νόμου 724/1994, κατά την οποία δεν παρέχεται δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε στο πλαίσιο μετακύλισης για αγορές, δικαίωμα επιστροφής ή χρήσης του ΦΠΑ σε επόμενη φορολογική περίοδο, σε υποκείμενο στον φόρο ο οποίος, επί τρεις συνεχείς φορολογικές περιόδους, πραγματοποιεί πράξεις εκροών για τους σκοπούς του ΦΠΑ μη χαρακτηριζόμενες από συνοχή –καθόσον είναι πολύ χαμηλής αξίας– σε σχέση με το ευλόγως αναμενόμενο για τα περιουσιακά στοιχεία ενεργητικού που διαθέτει επί τρία συνεχή έτη σύμφωνα με προκαθορισμένα από τον νόμο κριτήρια ενώ δεν είναι σε θέση να αποδείξει, προκειμένου να δικαιολογήσει αυτή την περίσταση, την ύπαρξη αντικειμενικών κωλυμάτων;

3)

Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο δεύτερο ερώτημα, έχουν οι αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση όπως αυτή του άρθρου 30, παράγραφος 4, του νόμου 724/1994, κατά την οποία δεν παρέχεται δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ που καταβλήθηκε στο πλαίσιο μετακύλισης για αγορές, δικαίωμα επιστροφής ή χρήσης του ΦΠΑ σε επόμενη φορολογική περίοδο, σε υποκείμενο στον φόρο ο οποίος, επί τρεις συνεχείς φορολογικές περιόδους, πραγματοποιεί πράξεις εκροών για τους σκοπούς του ΦΠΑ μη χαρακτηριζόμενες από συνοχή –καθόσον είναι πολύ χαμηλής αξίας– σε σχέση με το ευλόγως αναμενόμενο για τα περιουσιακά στοιχεία ενεργητικού που διαθέτει επί τρία συνεχή έτη σύμφωνα με προκαθορισμένα από τον νόμο κριτήρια, ενώ δεν είναι σε θέση να αποδείξει, προκειμένου να δικαιολογήσει αυτή την περίσταση, την ύπαρξη αντικειμενικών κωλυμάτων;