-

1)

Σε περίπτωση στην οποία, βάσει του δικαίου του κράτους μέλους, οι τόκοι επί του ποσού του πιστωτικού υπολοίπου του φόρου προστιθέμενης αξίας (στο εξής: ΦΠΑ) το οποίο δεν κατέστη δυνατό να ανακτηθεί (στο εξής: τόκοι του ΦΠΑ) λόγω του κριτηρίου του «καταβληθέντος τιμήματος» υπολογίζονται, διά της εφαρμογής επιτοκίου που καλύπτει οπωσδήποτε τους πιστωτικούς τόκους βάσει των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων της χρηματαγοράς και καθορίζεται με γνώμονα το βασικό επιτόκιο της κεντρικής τράπεζας προσαυξημένο κατά δύο εκατοστιαίες μονάδες, σε σχέση με την περίοδο υποβολής δήλωσης ΦΠΑ, κατά τρόπο ώστε οι εν λόγω τόκοι να τρέχουν από την επομένη της ημέρας κατάθεσης του εντύπου δήλωσης ΦΠΑ επί του οποίου ο υποκείμενος στον φόρο ανέγραψε πιστωτικό υπόλοιπο ΦΠΑ το οποίο, λόγω του κριτηρίου του «καταβληθέντος τιμήματος», έπρεπε να μεταφερθεί στην επόμενη περίοδο δήλωσης ΦΠΑ έως την τελευταία ημέρα της κατάθεσης του επόμενου εντύπου δήλωσης ΦΠΑ, έχει το δίκαιο της Ένωσης, και ειδικότερα το άρθρο 183 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου (1), της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (στο εξής: οδηγία περί ΦΠΑ), οι αρχές της αποτελεσματικότητας και της ισοδυναμίας, του άμεσου αποτελέσματος και της αναλογικότητας, και η απόφαση που εξέδωσε το Δικαστήριο στις 23 Απριλίου 2020 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις Sole-Mizo και Dalmandi Mezőgazdasági (C-13/18 και C-126/18) (στο εξής: απόφαση Sole-Mizo και Dalmandi Mezőgazdasági), την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτό πρακτική κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στην υπό κρίση υπόθεση, η οποία δεν επιτρέπει την καταβολή, επιπλέον των τόκων του ΦΠΑ, τόκων προς αντιστάθμιση της νομισματικής υποτίμησης που προκλήθηκε στον υποκείμενο στον φόρο από την πάροδο του χρόνου μετά την παρέλευση της εν λόγω περιόδου υποβολής δήλωσης έως την πραγματική καταβολή των τόκων;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο προηγούμενο προδικαστικό ερώτημα, έχουν το δίκαιο της Ένωσης που μνημονεύθηκε στο εν λόγω ερώτημα και η απόφαση Sole-Mizo και Dalmandi Mezőgazdasági την έννοια ότι συνάδει προς το εν λόγω δίκαιο και την εν λόγω απόφαση το γεγονός ότι εθνικό δικαστήριο καθορίζει το επιτόκιο που εφαρμόζεται στη νομισματική υποτίμηση κατά τρόπο ώστε να συμπίπτει με το ποσοστό του πληθωρισμού;

3)

Έχουν το δίκαιο της Ένωσης που μνημονεύεται στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα και η απόφαση Sole-Mizo και Dalmandi Mezőgazdasági την έννοια ότι αντιβαίνει στο εν λόγω δίκαιο και στην εν λόγω απόφαση η πρακτική κράτους μέλους με την οποία, κατά τον υπολογισμό του ποσού της νομισματικής υποτίμησης, λαμβάνεται επίσης υπόψη το γεγονός ότι, έως την πλήρωση του κριτηρίου του «καταβληθέντος τιμήματος», ήτοι έως την καταβολή του αντιτίμου του αγαθού ή της υπηρεσίας, ο συγκεκριμένος υποκείμενος στον φόρο είχε στη διάθεσή του το εν λόγω αντίτιμο καθώς και τον αντίστοιχο φόρο, και αξιολογείται επίσης, επιπλέον του ποσοστού του πληθωρισμού που καταγράφηκε κατά την περίοδο νομισματικής υποτίμησης, το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο υποκείμενος στον φόρο στερήθηκε τον ΦΠΑ (δεν μπορούσε να αξιώσει την επιστροφή του);