Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

References to this case

Share

Highlight in text

Go

9.7.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 204/15

Beroep ingesteld op 20 april 2011 — Europese Commissie/Republiek Polen

(Zaak C-193/11)

2011/C 204/28

Procestaal: Pools

Partijen

Verzoekende partij: Europese Commissie (vertegenwoordigers: L. Lozano Palacios en K. Herrmann, gemachtigden)

Verwerende partij: Republiek Polen

Conclusies

—

vaststellen dat de Republiek Polen, door overeenkomstig artikel 119, lid 3, van de Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (wet van 11 maart 2004 inzake de belasting op goederen en diensten; hierna: „Poolse btw-wet”) de bijzondere belastingregeling voor reisbureaus toe te passen bij verkoop van toeristische diensten aan personen die geen reizigers zijn, de verplichtingen niet is nagekomen die op haar rusten krachtens de artikelen 306 tot en met 310 van richtlijn 2006/112/EG van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (1);

—

de Republiek Polen verwijzen in de kosten.

Middelen en voornaamste argumenten

Volgens de Commissie is de toepassing door de Republiek Polen, op grond van artikel 119, lid 3, van de Poolse btw-wet, van de bijzondere belastingregeling voor reisbureaus op gevallen waarin de verkrijger van de toeristische diensten geen reiziger is, niet in overeenstemming met de thans geldende artikelen 306 tot en met 310 van richtlijn 2006/112/EG.

Hiertoe voert de Commissie aan dat de artikelen 306 tot en met 310 van richtlijn 2006/112/EG op dezelfde wijze zijn geformuleerd als het vroegere artikel 26 van de Zesde btw-richtlijn. Vijf van de zes toenmalige officiële taalversies (te weten alle taalversies met uitzondering van de Engelse versie) waren volstrekt coherent en hanteerden in de volledige tekst van artikel 26 consequent het begrip „reiziger” („turysta”). Het begrip „verkrijger” („nabywca”) wordt enkel gebruikt in bepaalde op de Engelse versie gesteunde taalversies van artikel 306 van richtlijn 2006/112/EG. Ook in deze gevallen wordt evenwel in de verdere bepalingen van de bijzondere regeling (artikelen 307-310) het begrip „reiziger” („turysta”) gebruikt, hetgeen wijst op een onjuist gebruik van het begrip „nabywca” (verkrijger) in artikel 306.

Zelfs indien wordt aangenomen dat het doel van de bijzondere belastingregeling voor reisbureaus, te weten vereenvoudiging van de heffing, beter zou kunnen worden verwezenlijkt door een uitlegging waarbij de verkrijger in aanmerking wordt genomen, vloeit uit de rechtspraak van het Hof voort dat de toepassing van deze bijzondere regeling niet uitsluitend mag berusten op een teleologische uitlegging die in strijd is met de duidelijke beslissing van de Uniewetgever die blijkt uit de inhoud van de geldende bepalingen.

(1)  PB L 347, blz. 1.