Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

References to this case

Share

Highlight in text

Go

9.7.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 204/15

Skarga wniesiona w dniu 20 kwietnia 2011 r. — Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

(Sprawa C-193/11)

2011/C 204/28

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: L. Lozano Palacios i K. Herrmann, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

Żądania strony skarżącej

—

stwierdzenie, że poprzez zastosowanie procedury szczególnej VAT dla biur podróży w przypadkach sprzedaży usług turystyki osobom nie będącym turystami, jak stanowi art. 119 ust.3 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: polska ustawa VAT), Rzeczpospolita Polska nie wypełniła zobowiązań wynikających z art. 306-310 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1).

—

obciążenie Rzeczpospolitej Polskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zdaniem Komisji stosowanie przez Rzeczpospolitą Polskę na podstawie art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług procedury szczególnej VAT dla biur podroży również w przypadku, gdy nabywcą usługi turystyki jest podmiot inny niż turysta, jest niezgodne z obecnie obowiązującymi przepisami art. 306 — 310 dyrektywy 2006/112/WE.

Na poparcie swojej tezy Komisja podnosi, że art. 306 — 310 dyrektywy 2006/112/WE obowiązują w tej samej wersji, jaka nadana była wcześniej art. 26 Szóstej Dyrektywy VAT. Pięć z sześciu ówczesnych oficjalnych wersji językowych (tzn. wszystkie wersje za wyjątkiem wersji w jęz. angielskim) było całkowicie spójnych i posługiwało się konsekwentnie pojęciem „turysta” w całym tekście art. 26. Jedyne użycie terminu „nabywca” pojawia się w niektórych wersjach jezykowych art. 306 opartych na wersji angielskojęzycznej. Jednak i w tych przypadkach, dalsze przepisy dotyczące procedury szczególnej (art. 307-310) posługują się pojęciem „turysta”, co wskazuje na błędne użycie pojęcia „nabywca” w art. 306.

Ponadto, nawet gdyby zgodzić się z tym, że cel procedury szczególnej VAT dla biur podroży tj. uproszczenie rozliczeń, byłby skuteczniej osiągnięty poprzez interpretację uwzględniającą nabywców, z orzecznictwa Trybunału wynika, że oparcie stosowania tej procedury wyłącznie na wykładni celowościowej wbrew jednoznacznej decyzji ustawodawcy unijnego wynikającej z treści obowiązujących obecnie przepisów jest niedopuszczalne.

(1)  Dz.U. L 347, s 1.