Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

References to this case

Share

Highlight in text

Go

27.8.2011   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 252/19


Προσφυγή της 14ης Ιουνίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Γαλλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-296/11)

2011/C 252/36

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: C. Soulay και L. Lozano Palacios)

Καθής: Γαλλική Δημοκρατία

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να διαπιστώσει ότι η Γαλλική Δημοκρατία, εφαρμόζοντας το ειδικό καθεστώς των πρακτορείων ταξιδίων σε υπηρεσίες που παρέχονται σε πρόσωπα διαφορετικά από τους ταξιδιώτες (ειδικότερα σε άλλα πρακτορεία ταξιδίων), παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει των άρθρων 306 έως 310 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1),

να καταδικάσει τη Γαλλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή προβάλλει έναν μόνον λόγο προς στήριξη της προσφυγής της που αντλείται από εσφαλμένη εφαρμογή του ειδικού καθεστώτος των πρακτορείων ταξιδίων σε υπηρεσίες που παρέχονται σε πρόσωπα διαφορετικά από τους ταξιδιώτες. Ως προς τούτο, επισημαίνει ότι το καθεστώς αυτό εφαρμόζεται μόνον όταν η ταξιδιωτική υπηρεσία πωλείται στον ταξιδιώτη. Αντιθέτως, δεν εφαρμόζεται σε υπηρεσίες που παρέχονται από πρακτορεία ταξιδίων σε άλλα πρακτορεία ταξιδίων ή σε οργανωτές περιηγήσεων. Λαμβάνοντας υπόψη το γράμμα των διατάξεων του Γενικού Φορολογικού Κώδικα, οι οποίοι κάνουν λόγο κυρίως για «πελάτη» αντί για «ταξιδιώτη», η καθής υιοθετεί μία προσέγγιση που βασίζεται στον «πελάτη» και, επομένως, εφαρμόζει εκτενώς το ειδικό καθεστώς των πρακτορείων ταξιδίων.

Η Επιτροπή απορρίπτει εξάλλου την άποψη που υποστηρίζουν οι γαλλικές αρχές κατά την οποία η γαλλική νομοθεσία καθιστά δυνατή την καλύτερη επίτευξη των σκοπών που επιδιώκει το ειδικό καθεστώς, ήτοι την απλούστευση των διοικητικών διατυπώσεων των πρακτορείων ταξιδίων και την απόδοση των εσόδων από τον ΦΠΑ στο κράτος μέλος όπου τελικώς λαμβάνει χώρα η κατανάλωση κάθε μεμονωμένης υπηρεσίας.


(1)  ΕΕ L 347, σ. 1.