Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

Share

Highlight in text

Go

6.8.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 232/22

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad Varna (Bułgaria) w dniu 14 czerwca 2011 r. — Dobrudzhanska petrolna kompania AD przeciwko Direktor na Direktsia „Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto”, grad Varna, pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite (Dyrektor wydziału „zażalenia i administracja wykonawcza” w Varnie przy administracji centralnej krajowej agencji skarbowej)

(Sprawa C-298/11)

2011/C 232/35

Język postępowania: bułgarski

Sąd krajowy

Administrativen sad Varna

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Dobrudzhanska petrolna kompania AD

Strona pozwana: Direktor na Direktsia „Obzhalvane i upravlenie na izpalnenieto”, grad Varna, pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite (Dyrektor wydziału „zażalenia i administracja wykonawcza” w Varnie przy administracji centralnej krajowej agencji skarbowej)

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 80 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy Rady 2006/112 z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1) należy interpretować w ten sposób, że w zakresie dostaw pomiędzy osobami powiązanymi, gdy świadczenie wzajemne jest niższe od wartości wolnorynkowej, wartość wolnorynkowa operacji stanowi jedynie wówczas podstawę opodatkowania, gdy dostawca lub odbiorca nie są uprawnieni do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z kupnem lub wytworzeniem towarów będących przedmiotem dostawy?

2)

Czy art. 80 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że wówczas, gdy dostawca wykonał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami lub usługami, będącymi przedmiotem następujących później dostaw pomiędzy osobami powiązanymi o wartości niższej od wartości wolnorynkowej, i owe prawo do odliczenia podatku naliczonego nie zostało skorygowane na podstawie art. 173–177 dyrektywy, a dostawa nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 132, 135, 136, 371, 375, 376, 377, 378 ust. 2 lub art. 380–390 dyrektywy, państwo członkowskie nie może ustanowić środków, na podstawie których podstawę opodatkowania stanowi wartość wolnorynkowa?

3)

Czy art. 80 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że wówczas, gdy dostawca wykonał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami lub usługami, będącymi przedmiotem następujących później dostaw pomiędzy osobami powiązanymi o wartości niższej od wartości wolnorynkowej, i owe prawo do odliczenia podatku naliczonego nie zostało skorygowane na podstawie art. 173–177 dyrektywy, państwo członkowskie nie może ustanowić środków, na podstawie których podstawę opodatkowania stanowi wartość wolnorynkowa?

4)

Czy art. 80 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 2006/112 wymienia w sposób enumeratywny przypadki tworzące przesłanki, przy spełnieniu których państwo członkowskie może ustanowić środki, na podstawie których podstawę opodatkowania w zakresie dostaw stanowi wartość wolnorynkowa?

5)

Czy przepis prawa krajowego, taki jak art. 27 ust. 3 pkt 1 Zakon za danak varhu dobavenata stoynost (ustawy o podatku VAT) jest dopuszczalny w innych przypadkach, niż wskazane w art. 80 ust. 1 lit. a), b) i c) dyrektywy 2006/112?

6)

Czy w przypadku takim, jak w niniejszej sprawie przepis art. 80 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 2006/112 ma skutek bezpośredni, i czy sąd krajowy może go zastosować bezpośrednio?

(1)  Dz.U. L 347, s. 1.