EU tax law WEB Evita-K - C-78/12

5.5.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 133/16

1)

Έχει ο όρος «παράδοση αγαθών», κατά το άρθρο 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (1), σε συνδυασμό με το άρθρο 345 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την έννοια ότι επιτρέπεται, υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης της κύριας δίκης, να αποκτά ο αποδέκτης μιας παράδοσης αγαθών (κινητών πραγμάτων που προσδιορίζονται μόνο κατ’ είδος) την εξουσία διάθεσης των αγαθών αυτών, των οποίων την κυριότητα απέκτησε καλόπιστα και εξ επαχθούς αιτίας από πρόσωπο που δεν είχε την κυριότητά τους, πράγμα που είναι νόμιμο κατά το εθνικό δίκαιο του οικείου κράτους μέλους, με δεδομένο ότι, κατά το εν λόγω δίκαιο, το δικαίωμα κυριότητας επί των πραγμάτων αυτών μεταβιβάζεται με την παράδοση της νομής τους;

2)

Για να αποδειχθεί ότι έχει πραγματοποιηθεί η «παράδοση αγαθών», κατά την έννοια του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112, την οποία αφορά συγκεκριμένο τιμολόγιο, σε συνάρτηση με την άσκηση, κατά το άρθρο 178, στοιχείο α', της οδηγίας, του δικαιώματος έκπτωσης του φόρου που αναγραφόταν στο τιμολόγιο αυτό και που όντως καταβλήθηκε, πρέπει προηγουμένως ο αποδέκτης της παράδοσης να αποδείξει τα δικαιώματα κυριότητας του προμηθευτή, όταν η παράδοση έχει ως αντικείμενο κινητά πράγματα που προσδιορίζονται κατ’ είδος και η κυριότητα επί των πραγμάτων αυτών μεταβιβάζεται, κατά το εθνικό δίκαιο του οικείου κράτους μέλους, με την παράδοση της νομής τους, με δεδομένο ότι, κατά το εν λόγω δίκαιο, επιτρέπεται να αποκτά την κυριότητα επί των πραγμάτων αυτών το πρόσωπο που απέκτησε καλόπιστα τη νομή τους εξ επαχθούς αιτίας από πρόσωπο που δεν είχε την κυριότητά τους;

Πρέπει να γίνεται δεκτό, ενόψει της έκπτωσης του φόρου εισροών, ότι η «παράδοση των αγαθών» έχει αποδειχθεί, κατά την έννοια της οδηγίας, εφόσον ο αποδέκτης, υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης της κύριας δίκης, πραγματοποιεί στη συνέχεια παράδοση των ίδιων αγαθών (ζώων για τα οποία ισχύει υποχρέωση σήμανσης) εξάγοντάς τα και υποβάλλοντας συναφώς τελωνειακή διασάφηση και εφόσον δεν υπάρχουν αποδείξεις για δικαιώματα τρίτων επί των αγαθών αυτών;

3)

Ενόψει της απόδειξης του ότι έχει πραγματοποιηθεί η «παράδοση αγαθών», κατά την έννοια του άρθρου 14, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112, την οποία αφορά συγκεκριμένο τιμολόγιο, σε συνάρτηση με την άσκηση, κατά το άρθρο 178, στοιχείο α', της οδηγίας, του δικαιώματος έκπτωσης του φόρου που αναγραφόταν στο τιμολόγιο αυτό και που όντως καταβλήθηκε, πρέπει μήπως να γίνεται δεκτό ότι ο προμηθευτής και ο αποδέκτης, οι οποίοι δεν είναι γεωργοκτηνοτρόφοι, βρίσκονται σε κακή πίστη, εφόσον κατά την παραλαβή των αγαθών δεν προσκομίστηκε από τον προηγούμενο κύριο των αγαθών κανένα έγγραφο στο οποίο να αναγράφονται τα ενώτια σήμανσης των ζώων, σύμφωνα με τις απαιτήσεις που θέτουν οι κτηνιατρικές διατάξεις του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και εφόσον τα ενώτια σήμανσης δεν αναγράφονται στο κτηνιατρικό πιστοποιητικό το οποίο εκδόθηκε από διοικητική αρχή και συνοδεύει τα ζώα κατά τη μεταφορά τους ενόψει της πραγματοποίησης της συγκεκριμένης παράδοσης;

Αν ο προμηθευτής και ο αποδέκτης έχουν καταρτίσει από δική τους πρωτοβουλία πίνακες των ενωτίων σήμανσης των ζώων που τους έχουν παραδοθεί, πρέπει μήπως τότε να γίνει δεκτό ότι έχουν εκπληρώσει τις απαιτήσεις των εν λόγω κτηνιατρικών διατάξεων του δικαίου της Ένωσης, σε περίπτωση που η διοικητική αρχή έχει παραλείψει να αναγράψει τα ενώτια σήμανσης των ζώων στο κτηνιατρικό πιστοποιητικό που συνοδεύει τα ζώα κατά την παράδοσή τους;

4)

Έχουν ο προμηθευτής και ο αποδέκτης, οι οποίοι δεν είναι γεωργοκτηνοτρόφοι, την υποχρέωση, κατά το άρθρο 242 της οδηγίας 2006/112, να καταχωρίζουν στα λογιστικά τους βιβλία το αντικείμενο της παράδοσης (ζώα για τα οποία ισχύει υποχρέωση σήμανσης ή «βιολογικά περιουσιακά στοιχεία») σύμφωνα με το διεθνές λογιστικό πρότυπο 41, «Γεωργία», και να αποδεικνύουν τον έλεγχό τους επί των περιουσιακών αυτών στοιχείων σύμφωνα με το πρότυπο αυτό;

5)

Είναι κατά το άρθρο 226, σημείο 6, της οδηγίας 2006/112 αναγκαίο να αναγράφονται στα τιμολόγια ΦΠΑ, όπως είναι τα επίμαχα στην υπόθεση της κύριας δίκης, ακόμη και τα ενώτια σήμανσης των ζώων για τα οποία ισχύει, σύμφωνα με τις κτηνιατρικές διατάξεις του δικαίου της Ένωσης, υποχρέωση σήμανσης και τα οποία αποτελούν το αντικείμενο της παράδοσης, αν το εθνικό δίκαιο του οικείου κράτους μέλους δεν προβλέπει ρητά την απαίτηση αυτή για τη μεταβίβαση της κυριότητας των ζώων αυτών και αν τα εμπλεκόμενα στην παράδοση μέρη δεν είναι γεωργοκτηνοτρόφοι;

6)

Επιτρέπει το άρθρο 185, παράγραφος 1, της οδηγίας 2006/112 τον διακανονισμό, βάσει διάταξης του εθνικού δικαίου όπως η εφαρμοσθείσα στην υπόθεση της κύριας δίκης, της έκπτωσης του φόρου εισροών λόγω του ότι δεν αποδείχθηκε ότι ο προμηθευτής των παραδοθέντων αγαθών είχε την κυριότητά τους, αν: κανένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν υπαναχώρησε από την παράδοση των αγαθών, ο αποδέκτης προέβη στη συνέχεια σε παράδοση των ίδιων αγαθών, δεν αποδεικνύεται ότι έχουν προβληθεί αξιώσεις από τρίτους σχετικά με τα αγαθά αυτά (ζώα για τα οποία ισχύει υποχρέωση σήμανσης), δεν τεκμαίρεται κακή πίστη του αποδέκτη της παράδοσης και, τέλος, το δικαίωμα κυριότητας επί των πραγμάτων αυτών, τα οποία προσδιορίζονται μόνο κατ’ είδος, μεταβιβάζεται, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, με την παράδοση της νομής τους;