15.6.2013 |
EL |
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης |
C 171/22 |
Προσφυγή της 18ης Απριλίου 2013 — Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδία κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
(Υπόθεση C-209/13)
2013/C 171/44
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγον: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδία (εκπρόσωποι: E. Jenkinson, S. Behzadi-Spencer, καθώς και M. Hoskins QC, P. Baker QC, V. Wakefield, Barrister)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα του προσφεύγοντος
Το προσφεύγον ζητεί από το Δικαστήριο:
— |
να ακυρώσει την απόφαση 2013/52/ΕΕ του Συμβουλίου (1) περί ενισχυμένης συνεργασίας στη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, και |
— |
να καταδικάσει το Συμβούλιο της στα δικαστικά έξοδα του Ηνωμένου Βασιλείου. |
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση 2013/52/ΕΕ του Συμβουλίου αντιβαίνει στο άρθρο 327 ΣΛΕΕ, καθότι επιτρέπει την καθιέρωση ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών (ΦΧΣ) με εξωεδαφικά αποτελέσματα, ο οποίος δεν λαμβάνει υπόψη τις αρμοδιότητες, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μη συμμετεχόντων κρατών.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση 2013/52/ΕΕ του Συμβουλίου είναι παράνομη, καθότι επιτρέπει την καθιέρωση ΦΧΣ με εξωεδαφικά αποτελέσματα ο οποίος δεν δικαιολογείται βάσει του διεθνούς εθιμικού δικαίου.
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η απόφαση 2013/52/ΕΕ του Συμβουλίου αντιβαίνει στο άρθρο 332 ΣΛΕΕ, καθότι επιτρέπει ενισχυμένη συνεργασία για έναν ΦΧΣ η εφαρμογή του οποίου θα συνεπάγεται αναπόφευκτα έξοδα εις βάρος των μη συμμετεχόντων κρατών.
(1) ΕΕ L 22, σ. 11