EU tax law WEB Berlington - C-98/14

12.5.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/24

1)

Είναι συμβατή προς το άρθρο 56 ΣΛΕΕ μια μη εισάγουσα διακρίσεις ρύθμιση κράτους μέλους με την οποία, μέσω μίας μόνο πράξης και άνευ χορηγήσεως περιόδου προσαρμογής, πενταπλασιάζεται ο προγενέστερος άμεσος φόρος επί των παιγνιομηχανημάτων που αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης σε αίθουσες τυχηρών παιγνίων, επονομαζόμενος φόρος επί του παιγνίου, και, επιπλέον, εισάγεται φόρος επί του παιγνίου σε ποσοστιαία βάση, κατά τρόπον ώστε να περιορίζεται η δραστηριότητα των διοργανωτών τυχηρών παιγνίων οι οποίοι εκμεταλλεύονται αίθουσες παιγνίων;

2)

Μπορεί να ερμηνευθεί το άρθρο 34 ΣΛΕΕ υπό την έννοια ότι εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του μια μη εισάγουσα διακρίσεις ρύθμιση κράτους μέλους με την οποία, μέσω μίας μόνο πράξης και άνευ χορηγήσεως περιόδου προσαρμογής, πενταπλασιάζεται ο προγενέστερος άμεσος φόρος επί των παιγνιομηχανημάτων που αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης σε αίθουσες τυχηρών παιγνίων, επονομαζόμενος φόρος επί του παιγνίου, και, επιπλέον, εισάγεται φόρος επί του παιγνίου σε ποσοστιαία βάση, κατά τρόπον ώστε να περιορίζεται η εισαγωγή παιγνιομηχανημάτων στην Ουγγαρία από το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και/ή δεύτερο ερώτημα, μπορεί κράτος μέλος να επικαλεσθεί αποκλειστικά τη διευθέτηση της δημοσιονομικής κατάστασης στο [πλαίσιο της] εφαρμογής των άρθρων 36 ΣΛΕΕ, 52, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 61 ΣΛΕΕ ή της [ύπαρξης] επιτακτικών λόγων;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και/ή δεύτερο ερώτημα, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι γενικές αρχές του δικαίου, δυνάμει του άρθρου 6, παράγραφος 3 ΣΕΕ, σχετικά με τους περιορισμούς που επιβάλλει κράτος μέλος και τη χορήγηση περιόδου προσαρμογής στην φορολογική ρύθμιση;

5)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και/ή δεύτερο ερώτημα, χωρεί ερμηνεία της απόφασης [της 5ης Μαρτίου 1996] στις [συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-46/93 και C-48/93], Brasserie du Pêcheur, κατά τρόπον ώστε η παράβαση των άρθρων 34 ΣΛΕΕ και/ή 56 ΣΛΕΕ να θεμελιώνει ευθύνη του κράτους μέλους προς αποζημίωση για τον λόγο ότι οι ως άνω διατάξεις —λόγω του αμέσου αποτελέσματός τους— χορηγούν δικαιώματα υπέρ των ιδιωτών στα κράτη μέλη;

6)

Μπορεί να ερμηνευθεί η οδηγία 98/34/ΕΚ (1) υπό την έννοια ότι συνιστά «de facto τεχνικό κανόνα» φορολογική ρύθμιση κράτους μέλους που πενταπλασιάζει διά μιας το ποσό ενός άμεσου φόρου, του καταβλητέου φόρου επί του παιγνίου για τα παιγνιομηχανήματα που αποτελούν αντικείμενο εκμετάλλευσης σε αίθουσες παιγνίων, ενώ επίσης θεσπίζει φόρο σε ποσοστιαία βάση;

7)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο έκτο ερώτημα, μπορούν να επικαλεστούν οι ιδιώτες σε κράτος μέλος έναντι του κράτους αυτού την εκ μέρους του παράβαση των άρθρων 8 παράγραφος 1 και/ή 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 98/34/ΕΚ λόγω παράλειψής του που θεμελιώνει υποχρέωση αποζημιώσεως, [ήτοι,] αποσκοπεί η εν λόγω οδηγία στη χορήγηση ατομικών δικαιωμάτων; Ποιους παράγοντες πρέπει να σταθμίσει ο εθνικός δικαστής προκειμένου να αποφανθεί επί του ζητήματος αν το εναγόμενο διέπραξε κατάφωρη παραβίαση και τι είδους αξίωση αποζημίωσης μπορεί να θεμελιωθεί στην εν λόγω παραβίαση;

1)

Είναι συμβατή προς το άρθρο 56 ΣΛΕΕ η μη εισάγουσα διακρίσεις ρύθμιση κράτους μέλους με την οποία απαγορεύεται με άμεσο αποτέλεσμα η εκμετάλλευση παιγνιομηχανημάτων σε αίθουσες παιγνίων, χωρίς τη χορήγηση περιόδου μετάβασης ή προσαρμογής στους θιγόμενους διοργανωτές τυχηρών παιγνίων και χωρίς καταβολή σε αυτούς προσήκουσας αποζημιώσεως, ενώ ταυτόχρονα θεσπίζεται μονοπώλιο εκμετάλλευσης των παιγνιομηχανημάτων υπέρ των καζίνων;

2)

Μπορεί να ερμηνευθεί το άρθρο 34 ΣΛΕΕ υπό την έννοια ότι ισχύει και εφαρμόζεται και στην περίπτωση που κράτος μέλος θεσπίζει μη εισάγουσα διακρίσεις ρύθμιση η οποία, μολονότι δεν απαγορεύει ευθέως την εισαγωγή παιγνιομηχανημάτων από το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εντούτοις περιορίζει ή απαγορεύει την πραγματική χρήση και εκμετάλλευση των εν λόγω μηχανημάτων μέσω της διοργανώσεως τυχηρών παιγνίων, χωρίς να χορηγεί στους θιγόμενους διοργανωτές τυχηρών παιγνίων που ασκούν τη δραστηριότητα αυτή ούτε περίοδο μετάβασης ή προσαρμογής ούτε αποζημίωση;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και στο δεύτερο ερώτημα, ποια κριτήρια πρέπει να συνυπολογίσει ο εθνικός δικαστής προκειμένου να αποφανθεί επί του αναγκαίου, πρόσφορου και μη δυσανάλογου χαρακτήρα του εν λόγω περιορισμού στο [πλαίσιο της] εφαρμογής των άρθρων 36 ΣΛΕΕ, 52, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 61 ΣΛΕΕ ή της [ύπαρξης] επιτακτικών λόγων;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και/ή δεύτερο ερώτημα, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι γενικές αρχές του δικαίου, δυνάμει του άρθρου 6, παράγραφος 3, ΣΕΕ, ως προς τις απαγορεύσεις που θεσπίζονται από κράτος μέλος και τη χορήγηση περιόδου προσαρμογής; Λαμβάνονται υπόψη τα θεμελιώδη δικαιώματα —όπως το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και η απαγόρευση στερήσεως της ιδιοκτησίας άνευ αποζημιώσεως— ως προς τον επιβαλλόμενο εν προκειμένω περιορισμό, και σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, με ποιον τρόπο;

5)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο και/ή δεύτερο ερώτημα, χωρεί ερμηνεία της απόφασης [της 5ης Μαρτίου 1996] στις [συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-46/93 και C-48/93], Brasserie du Pêcheur, κατά τρόπον ώστε η παράβαση των άρθρων 34 ΣΛΕΕ και/ή 56 ΣΛΕΕ να θεμελιώνει ευθύνη του κράτους μέλους προς αποζημίωση για τον λόγο ότι οι ως άνω διατάξεις —λόγω του άμεσου αποτελέσματός τους— απονέμουν δικαιώματα υπέρ των ιδιωτών στα κράτη μέλη;

6)

Μπορεί να ερμηνευθεί η οδηγία 98/34/ΕΚ υπό την έννοια ότι συνιστά «άλλη απαίτηση» κανόνας κράτους μέλους με τον οποίο απαγορεύεται η εκμετάλλευση παιγνιομηχανημάτων σε αίθουσες παιγνίων λόγω του περιορισμού της εκμεταλλεύσεώς τους αποκλειστικά στα καζίνα;

7)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο έκτο ερώτημα, μπορούν να επικαλεστούν οι ιδιώτες σε κράτος μέλος έναντι του κράτους αυτού την εκ μέρους του παράβαση των άρθρων 8 παράγραφος 1 και/ή 9, παράγραφος 1, της οδηγίας 98/34/ΕΚ λόγω παράλειψής του που θεμελιώνει υποχρέωση αποζημιώσεως; Ποιους παράγοντες πρέπει να σταθμίσει ο εθνικός δικαστής προκειμένου να αποφανθεί επί του ζητήματος αν το εναγόμενο διέπραξε κατάφωρη παραβίαση και τι είδους αξίωση αποζημίωσης μπορεί να θεμελιωθεί στην εν λόγω παραβίαση;

8)

Τυγχάνει εφαρμογής η αρχή του κοινοτικού δικαίου κατά την οποία τα κράτη μέλη υποχρεούνται να αποκαταστήσουν τη ζημία που υπέστησαν οι ιδιώτες λόγω παραβίασης του κοινοτικού δικαίου καταλογιζόμενης σ’ αυτά, ακόμα κι αν ο τομέας τον οποίο αφορά η θεσπισθείσα ρύθμιση υπόκειται στην κυριαρχική εξουσία του κράτους μέλους; Μπορούν να αποτελέσουν και στην περίπτωση αυτή κατευθυντήρια στοιχεία τα θεμελιώδη δικαιώματα και οι γενικές αρχές του δικαίου που πηγάζουν από τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών μελών;