EU tax law WEB GST – Sarviz AG Germania - C-111/14

12.5.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 142/28

1)

Έχει το άρθρο 193 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ (1) την έννοια ότι ο φόρος προστιθέμενης αξίας οφείλεται αποκλειστικώς είτε από τον υποκείμενο σε φόρο ο οποίος πραγματοποιεί φορολογητέα παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών είτε από το πρόσωπο που αποκτά τα αγαθά ή λαμβάνει τις παρεχόμενες υπηρεσίες, όταν η φορολογητέα παράδοση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών πραγματοποιείται από πρόσωπο υποκείμενο στον φόρο το οποίο δεν είναι εγκατεστημένο στο κράτος μέλος όπου οφείλεται ο φόρος προστιθέμενης αξίας, εφόσον αυτό προβλέπεται από το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος, και όχι και από τα δύο πρόσωπα συγχρόνως;

2)

Εφόσον γίνει δεκτό ότι ο φόρος προστιθέμενης αξίας οφείλεται μόνον από το ένα εκ των δύο προσώπων –είτε από τον προμηθευτή ή τον παρέχοντα υπηρεσίες είτε από τον αποκτώντα ή τον λήπτη, εάν αυτό προβλέπεται από το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος–, πρέπει να τηρηθεί ο κανόνας του άρθρου 194 της οδηγίας ακόμη και στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο λήπτης των υπηρεσιών δεν εφήρμοσε σωστά τη διαδικασία Reverse–Charge, επειδή θεώρησε ότι ο παρέχων τις υπηρεσίες δεν είχε αποκτήσει μόνιμη εγκατάσταση στο έδαφος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας για τους σκοπούς του φόρου προστιθέμενης αξίας, ενώ εν τέλει ο παρέχων τις υπηρεσίες είχε πράγματι εγκατασταθεί εκεί μόνιμα σε σχέση με τις παρεχόμενες υπηρεσίες;

3)

Έχει η αρχή της φορολογικής ουδετερότητας, η οποία είναι αποφασιστικής σημασίας για τη δομή και λειτουργία του κοινού συστήματος του φόρου προστιθέμενης αξίας, την έννοια ότι επιτρέπει πρακτική φορολογικού ελέγχου όπως αυτή που αποτελεί το αντικείμενο της κύριας δίκης, κατά την οποία ο φόρος προστιθέμενης αξίας υπολογίζεται εκ νέου, αυτή την φορά για την παρέχουσα τις υπηρεσίες, μολονότι η λήπτρια των παρεχόμενων υπηρεσιών εφάρμοσε τη διαδικασία Reverse–Charge, λαμβανομένων υπόψη ότι η λήπτρια έχει ήδη υπολογίσει τον αντιστοιχούντα στην παροχή της υπηρεσίας φόρο, ότι κάθε κίνδυνος απώλειας φορολογικών εσόδων έχει εξαλειφθεί και ότι δεν έχει εν προκειμένω εφαρμογή το σύστημα που προβλέπεται στο εθνικό δίκαιο για τη διόρθωση των εγγράφων φορολογικής χρήσεως;

4)

Έχει η αρχή της ουδετερότητας του φόρου προστιθέμενης αξίας την έννοια ότι δεν επιτρέπεται η φορολογική αρχή να αρνείται, δυνάμει διατάξεως εθνικού νόμου, στον παρέχοντα μια υπηρεσία για την οποία ο λήπτης υπολόγισε τον φόρο προστιθέμενης αξίας, σύμφωνα με το άρθρο 82, παράγραφος 2, ZDDS, την επιστροφή του φόρου προστιθέμενης αξίας που έχει επανειλημμένως υπολογισθεί, όταν η φορολογική αρχή έχει αρνηθεί στον λήπτη το δικαίωμα έκπτωσης του φόρου προστιθέμενης αξίας που έχει δύο φορές υπολογισθεί με την αιτιολογία ότι ελλείπει το σχετικό έγγραφο φορολογικής χρήσεως, μολονότι εξαιτίας της υπάρξεως απρόσβλητης πράξεως φορολογικού ελέγχου δεν έχει πλέον εφαρμογή το σύστημα που προβλέπεται στο εθνικό δίκαιο για τη διόρθωση των εν λόγω εγγράφων;