1)
|
α)
|
Έχει το άρθρο 220, παράγραφοι 1 και 2, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 (1) του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι η βεβαίωση του ύψους των αναγνωρισμένων οφειλόμενων δασμών από την τελωνειακή αρχή πρέπει να θεωρηθεί ότι έλαβε χώρα κατά τον χρόνο εκδόσεως της αποφάσεως βεβαιώσεως ή καθορισμού της υποχρεώσεως καταβολής των δασμών που εκδίδει η τελωνειακή αρχή, ανεξαρτήτως του ότι η εν λόγω απόφαση αποτελεί αντικείμενο διοικητικής και ένδικης προσφυγής;
|
β)
|
Έχουν τα άρθρα 236 και 239 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι, από τη χρονική στιγμή κατά την οποία η τελωνειακή αρχή εξέδωσε την απόφαση περί της βεβαιώσεως του ύψους των δασμών και επέβαλε στον υπόχρεο την καταβολή τους (απόφαση εκδοθείσα από την κρατική τελωνειακή αρχή στην υπό κρίση υπόθεση), μολονότι ο υπόχρεος έχει προσβάλει διοικητικώς την εν λόγω απόφαση και έχει προσφύγει ενώπιον των δικαστηρίων, πρέπει ο υπόχρεος να ζητήσει παραλλήλως την επιστροφή ή τη διαγραφή των δασμών αυτών, σύμφωνα με τα άρθρα 236 ή 239 του κανονισμού (ή μπορεί να θεωρηθεί στην περίπτωση αυτή ότι η προσβολή της αποφάσεως της εν λόγω αρχής συνιστά ταυτοχρόνως και αίτηση για την επιστροφή ή τη διαγραφή της τελωνειακής οφειλής); Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, ποια είναι επομένως η ουσιαστική διαφορά μεταξύ, αφενός, του ελέγχου νομιμότητας της διοικητικής αποφάσεως βεβαιώσεως και, αφετέρου, της υποχρεώσεως καταβολής των δασμών και του ζητήματος που πρέπει να επιλυθεί σύμφωνα με το άρθρο 236;
|
γ)
|
Έχει το άρθρο 236, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι η προσβολή της αποφάσεως της λεττονικής τελωνειακής αρχής περί καταβολής δασμών και η διάρκεια διεξαγωγής της δίκης παρατείνουν την προθεσμία υποβολής αιτήσεως για την επιστροφή ή τη διαγραφή των δασμών (ή δικαιολογούν τη μη τήρησή της);
|
δ)
|
Εφόσον το ζήτημα της βεβαιώσεως ή της επιστροφής δασμών πρέπει να επιλυθεί στην υπό κρίση υπόθεση ανεξαρτήτως της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εκδόθηκε σε σχέση με άλλο κράτος μέλος (εν προκειμένω, σε σχέση με τη Φινλανδία), οφείλει η τελωνειακή αρχή ή το δικαστήριο, λαμβανομένων υπόψη του άρθρου 869, στοιχείο β', του κανονισμού 2454/93 (2) της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, καθώς και του ύψους των ενδεχόμενων δασμών στην υπό κρίση υπόθεση, να παραπέμψει το ζήτημα της μη βεβαιώσεως ή της επιστροφής των δασμών στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή;
|
|