Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

References to this case

Share

Highlight in text

Go

26.9.2009   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 233/6

Προσφυγή της 8ης Ιουλίου 2009 — Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Δημοκρατίας της Ουγγαρίας

(Υπόθεση C-253/09)

2009/C 233/10

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: R. Lyal και K. Ritzné Talabér)

Καθής: Δημοκρατία της Ουγγαρίας

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

να αναγνωρίσει ότι η Δημοκρατία της Ουγγαρίας παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 18 ΕΚ, 39 ΕΚ και 43 ΕΚ, καθώς και από τα άρθρα 28 και 31 της Συμφωνίας ΕΟΧ, καθόσον επιφυλάσσει λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση σε περίπτωση αγοράς κατοικίας κείμενης στην Ουγγαρία σε αντικατάσταση κατοικίας κείμενης εντός άλλου κράτους μέλους σε σχέση με την αγορά κατοικίας κείμενης στην Ουγγαρία σε αντικατάσταση κατοικίας κείμενης στο ίδιο κράτος μέλος

—

να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Ουγγαρίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι ο ουγγρικός φορολογικός κανόνας δυνάμει του οποίου, προκειμένου να προσδιοριστεί η βάση επιβολής του φόρου που οφείλεται κατά τον χρόνο κτήσεως της κυριότητας κατοικίας κείμενης εντός της χώρας, επιτρέπεται η έκπτωση από την αξία της κατοικίας που κτήθηκε της τιμής της πωληθείσας κατοικίας εφόσον αυτή κείται εντός της χώρας.

Η εν λόγω κανονιστική ρύθμιση αντίκειται προς την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων και προς την ελευθερία εγκαταστάσεως, σύμφωνα με τα άρθρα 18 ΕΚ, 39 ΕΚ και 43 ΕΚ, καθώς και με τα άρθρα 28 και 31 της Συμφωνίας ΕΟΧ.

Αντικείμενο των προπαρατεθεισών διατάξεων του κοινοτικού δικαίου είναι η διευκόλυνση των πολιτών των κρατών μελών κατά την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας οποιασδήποτε μορφής σε οποιοδήποτε μέρος της Κοινότητας και ταυτόχρονα η απαγόρευση οποιουδήποτε μέτρου το οποίο έχει ως συνέπεια οι πολίτες οποιουδήποτε κράτους μέλους της Κοινότητας, ποιούμενοι χρήση του δικαιώματός τους περί ελεύθερης κυκλοφορίας και προτιθέμενοι να ασκήσουν οικονομική δραστηριότητα στο έδαφος άλλου κράτους μέλους, περιέρχονται ενδεχομένως σε δυσμενή κατάσταση. Κατά πάγια νομολογία, οι ανωτέρω διατάξεις, οι οποίες απαγορεύουν ή αποτρέπουν υπήκοο κράτους μέλους να εγκαταλείπει τη χώρα καταγωγής του προκειμένου να ασκήσει το δικαίωμά του περί ελεύθερης κυκλοφορίας, συνιστούν εμπόδια στην ανωτέρω ελευθερία έστω και αν εφαρμόζονται ανεξάρτητα από την ιθαγένεια των θιγομένων. Η αποτελούσα, πάντως, αντικείμενο της παρούσας προσφυγής ουγγρική φορολογική κανονιστική ρύθμιση συνιστά διάταξη φέρουσα τα εν λόγω χαρακτηριστικά γνωρίσματα.

Πράγματι, λόγω του αποκλεισμού τους εκ του προπαρατεθέντος φορολογικού πλεονεκτήματος, οι αλλοδαποί ή οι Ούγγροι πολίτες, οι οποίοι, ποιούμενοι χρήση του δικαιώματός τους περί ελεύθερης κυκλοφορίας, διαμένουν επί ορισμένο χρόνο σε άλλο κράτος μέλος και αποκτούν εκεί κατοικία, διαθέτουν λιγότερα κίνητρα προκειμένου να αποκτήσουν κατοικία στην Ουγγαρία έναντι εκείνων που διαμένουν στην Ουγγαρία και έχουν αποκτήσει νέα κατοικία σε αντικατάσταση εκείνης που διέθεταν εντός της χώρας. Με τον τρόπο αυτόν, η ουγγρική κανονιστική ρύθμιση ενδέχεται να έχει προδήλως ως αποτέλεσμα την αποτροπή των πολιτών άλλων κρατών μελών από την εγκατάστασή τους στην Ουγγαρία. Η Επιτροπή εκτιμά ότι τα ανωτέρω πρόσωπα, τα οποία είχαν καταβάλει ενδεχομένως φόρους παρεμφερούς ύψους στο κράτος της προηγούμενης κατοικίας τους όταν είχαν προβεί στην αγορά της κατοικίας, τελούν στην ίδια κατάσταση με εκείνους που είχαν αποκτήσει την προηγούμενη κατοικία τους στην Ουγγαρία. Κατά συνέπεια, στα ανωτέρω πρόσωπα πρέπει να επιφυλάσσεται η αυτή μεταχείριση. Πάντως, δοθέντος ότι η ουγγρική κανονιστική ρύθμιση περιάγει σε περισσότερο επιζήμια κατάσταση εκείνους που αποκτούν στην Ουγγαρία κατοικία σε αντικατάσταση της κείμενης σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος κατοικίας, σε σύγκριση με εκείνους οι οποίοι επίσης είχαν αποκτήσει κατοικία και διέθεταν ήδη κατοικία εντός της χώρας, αντιμετωπίζει αντικειμενικώς πανομοιότυπες καταστάσεις κατ’ άνισο τρόπο και ως εκ τούτου συνιστά κανονιστική ρύθμιση εισάγουσα δυσμενή διάκριση.

Το μοναδικό επιχείρημα που επικαλέστηκε η Κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας δεν μπορεί να δικαιολογεί παρόμοια προσβολή του δικαίου.

Πρώτον, όσον αφορά την ένσταση σχετικά με την ανάγκη διασφαλίσεως της συνοχής του φορολογικού συστήματος, επιβάλλεται η επισήμανση ότι, στην παρούσα υπόθεση, ουδεμία διαπιστώνεται άμεση σχέση μεταξύ του φορολογικού πλεονεκτήματος περί του οποίου πρόκειται και της αντισταθμίσεως του πλεονεκτήματος αυτού μέσω συγκεκριμένης βάσεως επιβολής του φόρου, γεγονός το οποίο συνιστά, αντιθέτως, προαπαιτούμενο ώστε η προβαλλόμενη ανάγκη διασφαλίσεως της συνοχής του φορολογικού συστήματος να δύναται να αποτελεί δικαιολογημένο περιορισμό της ασκήσεως των θεμελιωδών ελευθεριών. Από οικονομικής απόψεως ουδεμία υφίσταται άμεση σχέση μεταξύ της αγοράς άλλης κατοικίας και της υποχρεώσεως καταβολής του φόρου, αλλά και της πωλήσεως της πρώτης κατοικίας και των καταβληθέντων κατά τον χρόνο αυτόν φόρο, στοιχείων που μόνον ο Ούγγρος νομοθέτης συνδέει μεταξύ τους.

Τέλος, όσον αφορά το επιχείρημα που διατύπωσε η Ουγγρική Κυβέρνηση ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι σοβαρές διοικητικής φύσεως δυσχέρειες που θα συνεπάγονταν τα πωληθέντα σε άλλο κράτος μέλος ακίνητα και οι καταβληθέντες κατά τον χρόνο εκείνο φόροι για την αγορά τους, καθώς και η πρόληψη των τυχόν καταχρήσεων που συνδέονται με τις εν λόγω πράξεις, η Επιτροπή διευκρινίζει ότι οι τυχόν διοικητικές δυσχέρειες δεν μπορούν να δικαιολογούν σε καμία περίπτωση την παραβίαση των διασφαλιζομένων από το κοινοτικό δίκαιο θεμελιωδών ελευθεριών. Ασφαλώς, η Δημοκρατία της Ουγγαρίας έχει τη δυνατότητα να επιβάλει συγκεκριμένες προϋποθέσεις προκειμένου να έχει πρόσβαση στις αναγκαίες πληροφορίες, πλην όμως οι προϋποθέσεις αυτές δεν μπορούν να είναι δυσανάλογες σε σχέση με τον επιδιωκόμενο στόχο.