EU tax law WEB LVK - 56 - C-643/11

17.3.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 80/10

1)

Καλύπτει το άρθρο 203 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όλες τις περιπτώσεις λανθασμένης χρεώσεως ΦΠΑ, περιλαμβανομένων και εκείνων στις οποίες εκδόθηκε τιμολόγιο με ΦΠΑ χωρίς να υφίσταται γενεσιουργός αιτία του φόρου; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ανωτέρω ερώτημα: Απαιτείται κατά τα άρθρα 203 και 273 της οδηγίας 2006/112 τα κράτη μέλη να προβλέπουν ρητώς ότι ο φόρος προστιθέμενης αξίας που αναγράφεται σε τιμολόγιο οφείλεται ακόμη και στην περίπτωση που δεν πραγματοποιήθηκε αντίστοιχη πράξη, ή αρκεί η μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο του γενικού κανόνα της οδηγίας, σύμφωνα με τον οποίο ο φόρος οφείλεται από οποιοδήποτε πρόσωπο αναγράφει συγκεκριμένο ποσό φόρου σε τιμολόγιο;

2)

Ενόψει της τριακοστής ενάτης αιτιολογικής σκέψεως της οδηγίας 2006/112 και προκειμένου να διασφαλισθεί ο ακριβής υπολογισμός των εκπτώσεων του καταβληθέντος ήδη φόρου, επιβάλλουν τα άρθρα 73, 179 και 203 της οδηγίας 2006/112 στις αρμόδιες υπηρεσίες εσόδων, στην περίπτωση αναγραφής ΦΠΑ σε τιμολόγιο χωρίς να έχει επέλθει η γενεσιουργός αιτία του φόρου, να διορθώνουν τη βάση επιβολής του φόρου και τον χρεωθέντα ΦΠΑ;

3)

Είναι δυνατή η προβλεπόμενη κατ’ άρθρο 395 της οδηγίας 2006/112 λήψη ειδικών μέτρων σε περιπτώσεις όπως αυτή της κύριας δίκης, κατά την οποία οι αρμόδιες υπηρεσίες εσόδων ελέγχουν, στο πλαίσιο ελέγχου των εκπτώσεων, μόνο τη διενεργηθείσα έκπτωση, ενώ ο φόρος επί των πραγματοποιηθεισών πράξεων θεωρείται ότι οφείλεται υποχρεωτικά εκ του γεγονότος και μόνο ότι αναγράφηκε σε τιμολόγιο; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ανωτέρω ερώτημα: Επιτρέπει το άρθρο 203 της οδηγίας 2006/112 –και, αν ναι, σε ποιες περιπτώσεις–, να καταβάλλεται για την ίδια πράξη φόρος προστιθέμενης αξίας δύο φορές, ήτοι αφενός από τον προμηθευτή των αγαθών ή τον παρέχοντα τις υπηρεσίες, διότι ανέγραψε τον ΦΠΑ επί του τιμολογίου, και αφετέρου από τον αποκτώντα τα αγαθά ή τον λήπτη των υπηρεσιών εφόσον του στερείται το δικαίωμα προς έκπτωση του φόρου;

4)

Αντιβαίνει μια πρακτική όπως αυτή της κύριας δίκης –κατά την οποία ο λήπτης φορολογητέας παραδόσεως αγαθών ή παροχής υπηρεσιών στερείται του δικαιώματος προς έκπτωση λόγω «μη αποδείξεως της πραγματοποιήσεως της πράξεως» χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι έχει ήδη διαπιστωθεί το απαιτητό του φόρου κατά του προμηθευτή ή του παρέχοντος και ότι αυτός οφείλει τον φόρο, ενώ έως το χρονικό σημείο της εκτιμήσεως της γενέσεως του δικαιώματος προς έκπτωση η σχετική πράξη φορολογικού ελέγχου δεν έχει τροποποιηθεί ή/και δεν έχει προκύψει και διαπιστωθεί κάποιος λόγος ώστε να τροποποιηθεί με τον τρόπο που προβλέπεται από την διοίκηση–, στην απαγόρευση της σωρευτικής επιβολής ΦΠΑ και στις αρχές της ασφάλειας του δικαίου, της ίσης μεταχειρίσεως και της φορολογικής ουδετερότητας;

5)

Επιτρέπεται κατά τα άρθρα 167 και 168, στοιχείο α', της οδηγίας 2006/112 η μη χορήγηση δικαιώματος προς έκπτωση σε αποκτώντα φορολογητέα παράδοση ή στον λήπτη φορολογητέας υπηρεσίας που πληροί όλες τις προϋποθέσεις του άρθρου 178 της οδηγίας, ενώ με την πράξη φορολογικού ελέγχου η οποία έχει εκδοθεί και έχει καταστεί οριστική έναντι του προμηθευτή ή του παρέχοντος δεν έγινε καμία διόρθωση του χρεωθέντος για τη συγκεκριμένη πράξη ΦΠΑ λόγω «μη επελεύσεως της γενεσιουργού αιτίας του φόρου», αλλά αντιθέτως έγινε δεκτό ότι ο φόρος κατέστη απαιτητός και ελήφθη υπόψη κατά τον υπολογισμό του αποτελέσματος της συγκεκριμένης φορολογικής περιόδου; Έχει σημασία για την απάντηση στο παρόν ερώτημα το γεγονός ότι ο προμηθευτής ή πάροχος δεν προσκόμισε λογιστικά στοιχεία στο πλαίσιο του φορολογικού ελέγχου, το δε αποτέλεσμα για την εν λόγω περίοδο υπολογίστηκε αποκλειστικά επί τη βάσει των στοιχείων της δηλώσεως ΦΠΑ και των βιβλίων αγορών και πωλήσεων;

6)

Ανάλογα με την απάντηση που θα δοθεί στα ανωτέρω ερωτήματα: Έχουν τα άρθρα 167 και 168, στοιχείο α', της οδηγίας 2006/112 την έννοια ότι με βάση την αρχή της φορολογικής ουδετερότητας απαιτείται, σε περιπτώσεις όπως αυτή της κύριας δίκης, να έχει το υποκείμενο στον φόρο πρόσωπο τη δυνατότητα να εκπίπτει τον φόρο που χρεώθηκε για τις πράξεις;