13.7.2015 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 228/2 |
Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2015 r. – Komisja Europejska/Królestwo Niderlandów
(Sprawa C-22/15)
(2015/C 228/02)
Język postępowania: niderlandzki
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Lozano Palacios i G. Wils, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Królestwo Niderlandów
Żądania strony skarżącej
Komisja wnosi do Trybunału o:
— |
stwierdzenie, że przyznając zwolnienie z podatku VAT na wynajem miejsc przeznaczonych do cumowania i składowania łodzi na rzecz członków stowarzyszeń sportów wodnych, które w ramach świadczenia tych usług nie zatrudniają jednej, względnie większej liczby osób, w odniesieniu do nawigowania oraz rekreacji, które to czynności nie mogą zostać uznane za związane z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom, ciążącym na nim na mocy art. 2 ust. 1 i art. 24 ust. 1, a także art. 133 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1) (dyrektywy VAT) w związku z art. 132 ust. 1 lit. b) tej dyrektywy; |
— |
stwierdzenie, że ograniczając zwolnienie tego wynajmu miejsc przeznaczonych do cumowania i składowania łodzi na rzecz członków stowarzyszeń sportów wodnych, którzy uprawiają sport, gdy wynajem jest ściśle związany z uprawianiem tego sportu oraz dla niego nieodzowny, do klubów sportów wodnych, które w ramach świadczenia tych usług nie zatrudniają jednej, względnie większej liczby osób, Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom, ciążącym na nim na mocy art. 2 ust. 1 i art. 24 ust. 1, a także art. 133 dyrektywy 2006/112/WE w związku art. 132 ust. 1 lit. b) tej dyrektywy; |
— |
obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
1. |
Dyrektywa 2006/112/WE zobowiązuje państwa członkowskie do przyznania zwolnienia niektórym usługom pozostającym w ścisłym związku z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, świadczonym przez podmioty działające w celach innych niż zarobkowe na rzecz osób uprawiających sport lub praktykujących wychowanie fizyczne. |
2. |
Artykuł 11 ust. 1 lit. e) niderlandzkiej Wet Omzetbelasting 1968 [ustawy o podatku obrotowym z 1968 r.] zwalnia z podatku VAT usługi świadczone przez stowarzyszenia sportowe na rzecz ich członków, z wyjątkiem usług świadczonych przez organizacje związane ze sportami wodnymi, które na potrzeby świadczenia tych usług zatrudniają jedną, względne większą liczbę osób, w zakresie, w jakim usługi te polegają na wykonywaniu z pomocą tych osób czynności pozostających w związku z łodziami, względnie udostępnianiu miejsc przeznaczonych do cumowania i składowania łodzi. |
3. |
Zdaniem Komisji niderlandzkie zwolnienie z podatku jest jednocześnie zbyt szerokie i zbyt rygorystyczne. |
4. |
Po pierwsze Komisja krytykuje, że zwolnienie nie jest ograniczone do wynajmu na rzecz członków stowarzyszeń działających w celach innych niż zarobkowe, którzy uprawiają sport, lecz że obejmuje ono również wynajem na rzecz członków stowarzyszeń, którzy korzystają z łodzi znajdujących się w wynajętych miejscach przeznaczonych do cumowania i składowania w celach czysto rekreacyjnych, czy nawet mieszkalnych, nie opuszczając przy tym miejsca, w którym łódź była zacumowana. W tym kontekście zwolnienie jest zdaniem Komisji niezgodne z art. 2 ust. 1, art. 24 ust. 1 i art. 133 dyrektywy VAT. |
5. |
Po drugie Komisja krytykuje, że aby móc skorzystać ze zwolnienia odnośne stowarzyszenie nie może zatrudniać żadnych pracowników. W ten sposób Niderlandy ustanawiają warunek, który wykracza poza to co dopuszcza art. 133 [w związku z art. 132 ust. 1 lit. m)] dyrektywy VAT. |
(1) Dz.U. L 347, s. 1.