Available languages

Taxonomy tags

Info

References in this case

Share

Highlight in text

Go

8.6.2015   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 190/2

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber) (Ηνωμένο Βασίλειο) στις 13 Μαρτίου 2015 — Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs κατά National Exhibition Centre Limited

(Υπόθεση C-130/15)

(2015/C 190/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

Upper Tribunal (Tax and Chancery Chamber)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούντες: Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

Εφεσίβλητη: National Exhibition Centre Limited

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Όσον αφορά την απαλλαγή από τον ΦΠΑ κατά το άρθρο 13, Β, στοιχείο δ', σημείο 3, της έκτης οδηγίας (οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση) (1), όπως αυτό έχει ερμηνευθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 5ης Ιουνίου 1997, C-2/95, Sparekassernes Datacenter κατά Skatteministeriet (EU:C:1997:278, Συλλογή 1997, σ. I-3017), ποιες αρχές πρέπει να εφαρμοστούν για να προσδιοριστεί αν μια υπηρεσία έχει ή όχι «ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κεφαλαίων και συνεπάγεται νομικές και οικονομικές μεταβολές», κατά την έννοια της σκέψεως 66 της προαναφερθείσας αποφάσεως; Ειδικότερα:

1.1.

Ισχύει η απαλλαγή για υπηρεσίες, όπως η παρεχόμενη εν προκειμένω, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κεφαλαίων μέσω ανεξάρτητου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, αλλά δεν περιλαμβάνουν τις ενέργειες χρεώσεως ενός λογαριασμού και αντίστοιχης πιστώσεως άλλου λογαριασμού;

1.2.

Στην περίπτωση που η καταβολή γίνεται μέσω χρεωστικής ή πιστωτικής κάρτας, εξαρτάται η απάντηση στο ερώτημα 1.1 από το αν ο πάροχος της υπηρεσίας λαμβάνει τους κωδικούς απευθείας από την τράπεζα του κατόχου της κάρτας ή από το αν τους λαμβάνει μέσω της αποδέκτριας τράπεζας με την οποία συνεργάζεται;

1.3.

Ποιες είναι οι παράμετροι που διαφοροποιούν (α) την υπηρεσία που συνίσταται στην παροχή χρηματοοικονομικών στοιχείων, χωρίς την οποία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η πληρωμή, αλλά η οποία δεν εμπίπτει στην απαλλαγή [όπως στην υπόθεση C-350/10, Nordea Pankki Suomi (EU:C:2011:532, Συλλογή 2011, σ. I-7359)] από (β) την υπηρεσία διαχειρίσεως δεδομένων, η οποία έχει ουσιαστικά ως αποτέλεσμα τη μεταφορά κεφαλαίων και μπορεί, για αυτόν ακριβώς τον λόγο, σύμφωνα με όσα έχει κρίνει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να υπαχθεί στην απαλλαγή (όπως έγινε δεκτό με την απόφαση SDC, σκέψη 66);

2)

Ποιες αρχές πρέπει να εφαρμοστούν για να προσδιοριστεί αν μια υπηρεσία, όπως η παρεχόμενη εν προκειμένω, εμπίπτει στην «είσπραξη απαιτήσεων» ως εξαίρεση από την απαλλαγή του άρθρου 13, B, στοιχείο δ', σημείο 3, της έκτης οδηγίας; Ειδικότερα, αν η υπηρεσία επεξεργασίας των πληρωμών που γίνονται με συγκεκριμένο τρόπο (δηλαδή, μέσω πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας) συνιστά, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην υπόθεση C-175/09, Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs κατά AXA UK plc (EU:C:2010:646, Συλλογή 2010, σ. I-10701), «είσπραξη απαιτήσεως» στην περίπτωση που η συγκεκριμένη υπηρεσία παρέχεται στο πρόσωπο στο οποίο οφείλεται η πληρωμή (δηλαδή, σε εκείνον που εισπράττει την καταβολή), θα συνιστά η εν λόγω υπηρεσία «είσπραξη απαιτήσεως» και στην περίπτωση που παρέχεται στο πρόσωπο που οφείλει την πληρωμή (δηλαδή, σε εκείνον που πραγματοποιεί την πληρωμή); Περαιτέρω, και υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, υφίσταται πράγματι «απαίτηση προς είσπραξη»;

(1)  EE L 145, σ. 1.