EU tax law WEB Latvijas dzelzceļš - C-154/16

30.5.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 191/14

1)

Έχει το άρθρο 203, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 (1) του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση όπου δεν προσκομίζεται το σύνολο των εμπορευμάτων στο τελωνείο προορισμού υπό καθεστώς εξωτερικής διαμετακομίσεως, ακόμα και όταν αποδεικνύεται επαρκώς η καταστροφή των εμπορευμάτων ή η ανεπανόρθωτη απώλειά τους;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, δύναται η επαρκής απόδειξη της καταστροφής των εμπορευμάτων και, κατά συνέπεια, της αδυναμίας εισόδου των εμπορευμάτων στο εμπορικό κύκλωμα του κράτους μέλους να θεμελιώσει την εφαρμογή των άρθρων 204, παράγραφος 1, στοιχείο α', και 206 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, χωρίς να συνεκτιμάται για τον υπολογισμό της τελωνειακής οφειλής η ποσότητα του εμπορεύματος που καταστράφηκε κατά την εξωτερική διαμετακόμιση;

3)

Εφόσον τα άρθρα 203, παράγραφος 1, 204, παράγραφος 1, στοιχείο α', και 206 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, έχουν την έννοια ότι καταβάλλονται εισαγωγικοί δασμοί ως προς την ποσότητα των εμπορευμάτων που καταστράφηκαν κατά την εξωτερική διαμετακόμιση, τότε έχουν τα άρθρα 2, παράγραφος 1, στοιχείο δ', 70 και 71 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ (2) του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, την έννοια ότι επιπροσθέτως των εισαγωγικών δασμών πρέπει να καταβάλλεται ταυτοχρόνως ο φόρος προστιθέμενης αξίας, ακόμα και αν αποκλείεται η πραγματική είσοδος των εμπορευμάτων στο εμπορικό κύκλωμα του κράτους μέλους;

4)

Έχει το άρθρο 96 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι ο κυρίως υπόχρεος οφείλει σε κάθε περίπτωση να καταβάλει τη σχετική τελωνειακή οφειλή που γεννάται υπό καθεστώς εξωτερικής διαμετακομίσεως, ανεξαρτήτως του αν ο μεταφορέας έχει εκπληρώσει ή όχι τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει του άρθρου 96, παράγραφος 2, του εν λόγω κανονισμού;

5)

Έχουν τα άρθρα 94, παράγραφος 1, 96, παράγραφος 1, και 213 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92, του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι η τελωνειακή αρχή του κράτους μέλους υπέχει την υποχρέωση να κηρύσσει αλληλεγγύως υπεύθυνα όλα τα πρόσωπα σε βάρος των οποίων μπορεί, σε ορισμένη περίπτωση, να καταλογισθεί η τελωνειακή οφειλή από κοινού με τον κυρίως υπόχρεο σύμφωνα με τους κανόνες του τελωνειακού κώδικα;

6)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα και εφόσον, με βάση τη νομοθεσία του κράτους μέλους, η υποχρέωση καταβολής του φόρου προστιθέμενης αξίας λόγω εισαγωγής εμπορευμάτων συνδέεται εν γένει με το καθεστώς θέσεως σε ελεύθερη κυκλοφορία, έχουν τα άρθρα 201, 202 και 205 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, την έννοια ότι το κράτος μέλος υποχρεούται να κηρύσσει αλληλεγγύως υπεύθυνα τα πρόσωπα σε βάρος των οποίων μπορεί, σε ορισμένη περίπτωση, να καταλογισθεί η τελωνειακή οφειλή από κοινού με τον κυρίως υπόχρεο, βάσει του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα;

7)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πέμπτο και στο έκτο ερώτημα, έχουν τα άρθρα 96, παράγραφος 1, και 213 του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, καθώς και τα άρθρα 201, 202 και 205 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, την έννοια ότι στην περίπτωση που το τελωνείο του κράτους μέλους παρέλειψε εσφαλμένα να καταλογίσει την αλληλέγγυα ευθύνη για τη φορολογική οφειλή σε βάρος κάποιου από τα πρόσωπα που ευθύνονται από κοινού με τον κυρίως υπόχρεο, θα μπορούσε από μόνη της η περίσταση αυτή να δικαιολογεί την απαλλαγή του κυρίως υπόχρεου από την ευθύνη καταβολής της τελωνειακής οφειλής;