14.11.2016 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 419/30 |
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie (Rumunia) w dniu 8 sierpnia 2016 r. – SMS group GmbH/Direcţia Generală Regională a Finanțelor Publice a Municipiului București
(Sprawa C-441/16)
(2016/C 419/39)
Język postępowania: rumuński
Sąd odsyłający
Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: SMS group GmbH
Strona pozwana: Direcţia Generală Regională a Finanțelor Publice a Municipiului București
Pytania prejudycjalne
1) |
Czy art. 2, 3, 4 i 5 dyrektywy 79/1072/EWG (1) w związku z art. 17 ust. 2 i 3 lit. a) dyrektywy 77/388/EWG (2) należy interpretować w ten sposób, że przepisy te stoją na przeszkodzie dla praktyki krajowych organów podatkowych, które uznają, że brak jest obiektywnych dowodów potwierdzających deklarowany przez podatnika zamiar wykorzystania towarów objętych przywozem w ramach jego działalności gospodarczej, gdy w dniu faktycznego przywozu umowa, w której wykonaniu podatnik nabył i przywiózł towary była zawieszona, przy czym zachodziło poważne ryzyko, że dalsza dostawa/czynność, do której przeznaczone były towary, nie dojdzie do skutku? |
2) |
Czy dowód dalszego obrotu towarami objętymi przewozem, czyli ustalenie okoliczności, że towary objęte przywozem były faktycznie przeznaczone do celów opodatkowanych czynności podatnika stanowi – a jeśli tak to w jaki sposób – dodatkowy warunek wymagany w celu zwrotu podatku VAT, inny niż warunki wyliczone w art. 3 i 4 dyrektywy 79/1072/EWG i zabroniony przez art. 6 tejże dyrektywy lub też konieczną informację w przedmiocie warunku zasadniczego dla zwrotu dotyczącą wykorzystania towarów objętych przywozem w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, której organ podatkowy może żądać zgodnie z art. 6 dyrektywy? |
3) |
Czy art. 2, 3, 4 i 5 dyrektywy 79/1072/EWG w związku z art. 17 ust. 2 i 3 lit. a) dyrektywy 77/388/EWG można interpretować w ten sposób, że prawa do zwrotu podatku VAT można odmówić gdy przewidziana dalsza czynność, w której kontekście miały być wykorzystane towary objęte przywozem, nie dochodzi do skutku? Czy w takich okolicznościach znaczenia nabiera faktyczne przeznaczenie towarów, czyli okoliczność czy zostały one w każdym razie wykorzystane, w jaki sposób i na jakim terytorium, a mianowicie na terytorium państwa członkowskiego, w którym zapłacono podatek VAT lub poza tym państwem? |
(1) Ósma dyrektywa Rady 79/1072/EWG z dnia 6 grudnia 1979 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych – warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium kraju (Dz.U. L 331, s. 11).
(2) Szósta dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 145, s. 1).